انواع روش‌های پایدارسازی گود کدامند؟
از انواع روش‌های پایدارسازی گود به منظور حفاظت از دیوارهای گود و جلوگیری از ریزش آن‌ها در هنگام عملیات گودبرداری از مهم‌ترین اقدامات است که توسط شرکت‌های تخریب ساختمان در اصفهان انجام می‌گیرد.
همانطور که می‌دانید برای پایدارسازی گود روش‌های مختلفی وجود دارد که ضروری است در هر پروژه‌ای از این روش‌ها استفاده کنید تا روشی که انتخاب نموده‌اید از نظر اجرایی مطلوب باشد. در بیشتر پروژه‌های کوچک نمی‌توان از پایدارسازی گود استفاده کرد؛ زیرا اصلاً مقرون‌به‌صرفه نیست در صورتی که پروژه‌های بزرگ بیشتر از روش‌های پایدارسازی استفاده می‌شد که می‌توان با بررسی وضعیت موجود، مشخصات خاک منطقه، هزینه طرح و نواحی مجاور نسبت به انتخاب مطلوب‌تر روش پایدارسازی گود اقدام نمود.
7 روش پایدارسازی گود
روش‌های پایدارسازی گود عبارت است از:
- مهار متقابل
- خرپایی
- نیلینگ
- شمع
- سپرکوبی
- دیافراگم
- پشت‌بندهای افقی و مایل
در ادامه هر یک از موارد فوق را بررسی خواهیم کرد.
1. مهار متقابل
روش مهار متقابل یکی از انواع روش‌های پایدارسازی گود است که برای گودهای با عمق کم استفاده می‌شود. در این روش مهار قائم شباهت بسیاری با روش پایدارسازی با خرپا دارد. در پایدارسازی به روش مهار متقابل از شمع‌هایی که دارای ارتفاع بیشتر از گود هستند، استفاده می‌شود داخل شمع‌ها از آلمان‌های قائم استفاده می‌شود که توسط تیرها و دیگر آلمان‌های افقی به یکدیگر متصل می‌شوند این اتصال باعث پایدار شدن نواحی مورد نظر خواهد شد.
2. خرپایی
عمده‌ترین روش برای پایدارسازی گود، روش خرپایی است. در این روش که در عین سادگی، قابل‌دسترس برای مصالحی است که در گودهای ساختمان شهری و پیچیده نبودن آن می‌توانید استفاده کنید.
با استفاده از سازه نگهبان خرپایی می‌توانید با استفاده از انتقال نیروهای جانبی از ریزش خاک محل گودبرداری جلوگیری کنید. البته سازه نگهبان خرپایی عیوب و نقایصی هم دارد از قبیل پایین بودن سرعت اجرا، اشغال فضای سازه نگهبان از ضروریات برداشتن قسمتی از خاک در محل اجرا است.
بعد از اتمام گودبرداری در اطراف وانت‌های ابزارها را قالب‌بندی و آرماتوربندی می‌کنید. سپس صفحات بیس پلیت را بر روی فونداسیون مشخص می‌کنید.
بخش میانی فونداسیون اجرا می‌شود، در ادامه آلمان‌های مورد نظر در بخش فوقانی قائم به سایر صفحات روی فونداسیون وصل می‌شد. در پایان اقدام به برداشتن خاک تا ارتفاع افقی خرپا کنید.
3. نیلینگ
یکی از رایج‌ترین روش‌هایی که برای پایدارسازی گود صورت می‌گیرد روش نیلینگ است که به روش میخکوبی نیز نامیده می‌شود. این روش در چند مرحله انجام می‌شود.
فرایند حفاری در عمق 1 تا 2 متر انجام می‌شود. با استفاده از دستگاه‌های مخصوص دیواره‌های خاک را با زاویه‌های مایل به عمق 10 الی 15 حفاری می‌کنند. بعد از انجام این فرایند طرح موجود میلگرد را در داخل سوراخ‌هایی که ایجاد شده است قرار می‌دهند سپس با استفاده از دستگاه‌ها و ماشین‌آلات مخصوص گیره‌هایی را داخل دیوار نصب می‌کنند داخل حفره‌ها را نیز با دوغاب مخصوص پر می‌کنند.
تمامی مراحل مطرح شده در فاصله‌های مشخص از یکدیگر در اطراف انجام می‌شود. بعد از پایان یافتن تمامی مراحل فوق نوبت به ایجاد پایداری موقت است که با کمک شاتکریت بر روی سطح دیوار بین پاشی می‌شود و تا جایی ادامه پیدا می‌کند تا به ارتفاع کف گود برسد.
4. شمع
پایدارسازی گود با شمع از روش‌های مرسومی است که می‌توانید از طریق شمع‌های بتنی، چوبی و فولادی انجام دهید. برای پایدارسازی گود با کمک شمع می‌توانید با توجه به نوع خاک و ویژگی‌هایی که در اطراف گود شمع‌های پیش‌ساخته شده یا درجا وجود دارد استفاده کنید.
برای ساخت سازه‌های نگهبان از چاه‌هایی که قطرهای آن از قبل مشخص شده حفر می‌کنند سپس شبکه آرماتوربندی به وجود می‌آورند و در مرحله آخر بتن‌ریزی انجام می‌شود. فرایند این پایدارسازی گود به روش شمع با تحمل نیروی جانبی خاک از طریق شمع‌های مشخص شده انجام می‌شود.
مراحل پایدارسازی شمع
- فرایند حفاری
- کیسینگ گذاری به عمق عبوری از لایه‌ریزشی
- انجام مجدد عملیات حفاری از داخل کیسینگ
- انجام انباره در قسمت انتهایی شمع
- مشخص کردن قفسه آرماتور
- انجام فرایند عملیات بتن‌ریزی
- خارج شدن از کیسینگ
5. سپرکوبی
با اجرای پایدارسازی به روش سپرکوبی نخست باید دیوارهای اطراف گود را توسط صفحات فولادی به داخل بکوبیم و بعد از آن تا رسیدن به تراز کف گود فرایند خاکبرداری صورت گیرد. بعد از حفاری در کمرکش سپرها بر روی تیرهایی که پشت‌بند افقی هستند را نصب کنید و بعد از آن قیدهای قائم که به صورت عمود بر روی صفحه سپرها به پشت‌بندهای افقی متصل کنید.
6. دیافراگم
روش پایدارسازی گود با دیافراگم به این صورت است که دیوارهای نگهبان را با استفاده از دستگاه‌های حفاری مخصوص حفر می‌کنند سپس در همزمان گل بنتونیت و سیمان را به آن تزریق می‌کنند تا از تخریب و ریزش دیوارهای حفر شده جلوگیری شود. در مرحله بعدی شبکه آرماتوربندی دیوار را داخل منطقه حفر شده مشخص کنید سپس بتن‌ریزی را انجام دهید.
معمولا پایدارسازی با استفاده از روش دیواره دیافراگمی از طریق بتن‌های روان که بسیار کاربردی هستند انجام می‌شود.
7. پشت‌بندهای افقی و مایل
یکی دیگر از انواع روش‌های پایدارسازی گود، روش پشت‌بندهای افقی مایل است که معمولا در گودهای عمیق که عرض کمی دارند اجرایی خواهد شد. تمامی نکات ایمنی در گودبرداری باید به خوبی اجرا شود، در واقع پایدارسازی گود در 3 بخش مایل، افقی و عمودی می‌باشد. در بخش مایل و افقی زاویه به صورت موازات عرض گود اجرا خواهد شد.
بخش عمودی به صورت موازی با عمق گود یا دیواره‌های آن می‌باشد. در پایان، بخش مایل برای ایجاد سختی و مقاومت بیشتر اجرا می‌شود. برای پایدارسازی گود به صورت پشت‌بندی‌های افقی و مهاری نخست در بین دو طرف نواحی مورد نظر گودال ایجاد کنید تا اجزای عمودی را در آن مشخص کنیم بعد از آن فرایند حفاری برای قرارگیری اجزای افقی با فاصله‌های مشخص از یکدیگر ادامه دهید.
پایدارسازی گود توسط روش پشت‌بندهای افقی و مایل در نواحی که خاک‌های سست و ضعیفی دارند مناسب‌ترین گزینه است. لذا به خاطر استفاده زیادی که از اجزای پایدارسازی فضاهای زیادی از بین می‌روند.
پاسخ دهید
میخواهید به بحث بپیوندید؟مشارکت رایگان.